Dalam renunganku seorang
Di ambang sore nan lalu
Tiada bisikan tenang
Temasya indahku bisu
Ke satu arah tertentu
Ku lepaskan pandanganku
Ke tempat janji bertemu
Simpang tiga rumpun bambu
Tiap sore ku nantikan
Di simpang tiga titian
Dengan debar kasih sayang
Kata mesra penghargaan
Entah apakah sebabnya
Tiada khabar berita
Sejuk senja ku nantikan
Namun dikau tiada datang...
*****************************************************
Tanya Abah "Apa lagi yang kamu tunggu..."
Saya terdiam. Termenung sambil merenung dada langit.
Lambat-lambat saya mengangkat bahu.
"Entah..."
Saya berpaling ke arah abah. Tiada senyuman.
Hanya pandangan sayu saya hadiahkan untuk Abah fahami.
Abah rengkuh bahu saya, ditepuk berkali-kali.
"Terima ajelah..."
Ujar Abah lalu bangkit dari duduknya.
Di atas tembok batu, saya kembali merenung langit. Malam dan saya menyatu.
Keheningannya membuai syahdu perasaan saya waktu itu.
Wajahnya hadir berbalam-balam.
"Dia takkan datang ambil saya...dan bawa saya pergi..."
********************************************************
Saya akhiri penantian saya di sini... (2005-2007)
P/S: Ini bukan ratapan ya, ini cuma satu penghijrahan perasaan : )
4 comments:
ah, sudah la! dah puas gelakkan orang, penghijrahan perasaan konon! gelakkan beliau plak. kahkahkah! rasai lu!
Kuang hasam lu Abang Gayour!
err... kesian plak dgr cerita nanie ni. sabar jelah nanie. bila nak datang karangkraf lagi.
gayour tu memang macamtu. mulut je cakap mcmtu tp hati sedih gak tu... huhuhu
apai
Tak pe...banyak perkara dalam dunia ni tak boleh hadir dengan dipaksa-paksa kan? Saya pernah hadapi yang lebih teruk dari ni...dan saya boleh hadapinya sekali lagi... :)
Post a Comment